IN MEMORIAM: KURT MEESSCHAERT (24/08/1967 – 01/10/2018)

Wie ooit een VCO-polo, -fleece of -jas bestelde kwam automatisch bij Kurt terecht. Onze man van de logistiek bemande steevast samen met zijn Annick onze gadget- en kledijstand op de nieuwjaarsreceptie. Weggestoken in zijn hoekje, achter zijn eindeloze tafels vol rood en blauw textiel stond hij urenlang leden te woord, liet hij hen passen en noteerde hij hun bestelling. Altijd opgewekt en vol energie, want zo was hij, dat was zijn natuur, wie hij was.

Ook op die laatste nieuwjaarsreceptie in februari van 2018, was het bijlokaal van OC De Schaperye zijn winkel, zijn magazijn. We mochten hem geen nieuwjaarskussen geven, want hij was toen al verzwakt, maar hij was opgewekt als altijd. Dozen vol jassen en polo’s werden uitgeladen, vlaggetjes en pins werden uitgestald, lijsten werden bovengehaald. Kurt was er klaar voor!

Hij stond dan ook altijd klaar, zelfs op momenten waarop het hem moeilijk ging en waarop hij de pijn, het ongemak en de vermoeidheid moest verbijten. Zijn wilskracht leek eindeloos en zo wilde hij het ook. Hoewel we allen wisten hoe lastig hij het had trachtte hij ons altijd gerust te stellen. Ook al zagen we welke inspanningen hij leverde, om er toch bij te zijn, om de man te zijn die hij wilde die we zagen, wie vroeg aan Kurt hoe het met hem ging kreeg steeds een optimistisch antwoord. En wie waren wij om daar tegenin te gaan? Ook in zijn eigen leven en hoe hij omging met zijn ziekte was de acteur-regisseur Kurt Meesschaert alom tegenwoordig.

Hij kon uren vertellen, over de reis naar Schotland, die hij uiteindelijk nooit zou maken, over de vriendschap die hij ervoer binnen VCO maar ook binnen de grote Vespafamilie ver daarbuiten.

We hebben onze vriend moeten laten vertrekken op zijn eeuwige reis. Voor altijd blijft er een lege plaats aan de VCO-bestuurstafel. Kurt is niet meer.

Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe verslagen we zijn, hoe we hem zullen missen.

Foto: © Simone Borghini / Photoinvespa