Vespa Club Oostende is een unieke vespaclub aan zee die net dat ietsje meer biedt. De bijzondere eigenheid van de club, het samenhorigheidsgevoel en de kameraderie onder de leden is legendarisch in de Belgische vespawereld. Of je nu geboren en getogen bent in onze Koningin der Badsteden, je bent er aangespoeld of je hebt gewoon je hart verpand aan de enige echte stad aan zee, je bent welkom als een van ons. Een van "die van Oostende" die met hun rode jassen zowat alle vespatreffens kleuren.

Ben je een vesparijder die houdt van toeren op zondag, van het deelnemen aan (meerdaagse) vespaevenementen in binnen- en buitenland, ben je een citytripper die een (wereld)stad graag al eens per Vespa verkent of ben je een ware kilometervreter? Bij ons vind je vast en zeker gelijkgestemde zielen. Bij VCO telt wie je bent, niet wat je bent, en dat voel je op elke activiteit. Daarom is VCO een van de grootste vespaclubs van het land en daarom scoren we steevast hoog in het toeristisch kampioenschap.

Ons motto is niet voor niets "Noois allein'op boane!" Wij zijn meer dan een club, wij zijn een ploeg!

Team VCO staat in voor het beheer van onze club. Heb je een vraag of een probleem, dan kan je terecht bij deze mensen:

Wouter Vanhonsebrouck

| CO-voorzitter VCO |

Sandra Leenaerts

|  CO-voorzitter VCO & Ondervoorzitter VCB |

Bart Houwen

| Secretaris |

Andrew Snijkers

| Penningmeester |

Kris Vanhoucke

| Logistiek |

Wil je een bestuurslid persoonlijk contacteren?
Zet dan hun voornaam voor @vespacluboostende.be

Hou er rekening mee dat onze club draait op vrijwilligers en dat het dus even kan duren voor je een antwoord krijgt!

De oudste bronnen die we terugvinden van Vespa Club Oostende zijn die van de jaren ’50 van de vorige eeuw. We vinden een krantenknipsel terug van een bal uit 1956 waarop een zekere Germaine Beukenhoudt verkozen werd tot miss Vespa. Ook op 12 maart 1958 maakte de kranten melding van een soortgelijk initiatief. In de archieven vonden we een oud logo uit 1959 dat we met opzet en uit respect voor onze illustere voorgangers hebben opgepoetst en in ere hersteld. Na enig speurwerk kwamen we in contact met enkele leden uit de vijftiger jaren. Zij vertelden ons sappige anekdotes en bezorgden ons een schat aan historische informatie, die we verwerkten in enkele artikels die je op deze site terugvindt.
Na de jaren '50 volgt een periode zonder duidelijke referenties naar onze club.

De gouden jaren ’60 en '70 zijn als het ware aan het vespa-oog ontsnapt. We kunnen enkel veronderstellen dat de toenmalige vespahype ook de kust heeft weten te bereiken. Het vespasucces deed in die periode de ene club na de andere uit de grond rijzen. Maar hoe we ook ons best deden, we moeten een flinke sprong maken naar de jaren ’80 en ’90 om de geschiedenis van onze club opnieuw in kaart te brengen. De stille periode ‘ 70 en beginjaren ’80 -wie moest op dat moment nog een Vespa hebben?– zijn daar niet vreemd aan. Oostendenaars met een goed geheugen weten dat de fietshandelaar en vespaverkoper Kessels (op de Torhoutsesteenweg, nadien was Midas er een lange tijd gevestigd) zijn laatste vespamodellen gewoon in een persmachine tot schroot liet geworden. De Vespa betekende nog nauwelijks iets, laat staan dat geïnteresseerden een clubje zouden vormen.

Het was William Rondelez, die de vespamicrobe danig te pakken had, die de Vespa Club Oostende weer in de steigers zette. William Rondelez was bovendien vele jaren nationaal secretaris van Vespa Club België en betekende dus iets voor in de Belgische vespawereld. Met letterlijk slechts een handvol geïnteresseerden trotseerde hij de eindjaren ’90 en de aanvang van het nieuwe millennium. Vanaf 2004 kreeg de club steeds meer leden. Einde werkjaar 2010 waren al 14 personen geïnteresseerd in de club.

11 november 2011: een datum die in onze clubgeschiedenis niet licht zal worden vergeten. Zes geëngageerde leden van de op dat moment 29 VCO-leden wilden de club in een nieuwe bestuursstructuur gieten. De plannen werden op 11 november 2011 uit de doeken gedaan. Zo werd de club nieuw leven in geblazen: er kwam een website aan te pas, een rittencoördinator werd aangesteld, logistiek werd belangrijk naast de traditionele taken als secretaris, penningmeester en voorzitter. Manu Mommerency werd onder handgeklap als voorzitter verwelkomd. Ook werd de club binnen de kortste keren een heuse vzw.

Tegenwoordig klokt VCO elk jaar af op meer dan 175 leden. Een pluim op de hoed van alle leden en bestuurleden. VCO betekent iets, maar dat voelde u al aan. Het gevarieerde aanbod, de sfeer, de samenwerking met andere clubs uit binnen – en buitenland, de communicatie,… allemaal kenmerken die VCO kleur geven. Bovendien kon het VCO-bestuur in 2014 de organisatie van de Belgian Vespa Days binnenrijven, een bewijs dat de andere clubs in België het clubje aan de zee wel zagen zitten. Na die Belgian Vespa Days stond VCO definitief op de kaart en kregen we leden uit alle hoeken van het binnen- en buitenland. Ook op de Vespa World Days kennen ze ons ondertussen. VCO is op zowat elke editie met voorsprong de grootste groep in de Belgische delegatie.

In de laatste jaren van het tweede decennium van de 21ste eeuw gingen we systematisch op zoek naar de roots van onze vereniging. U las eerder al over het logo uit de jaren '50 dat we oppoetsten en digitaliseerden. Wel, dat eigenste logo is opnieuw ons logo: in 2018 beslisten we om terug te grijpen naar het iconische VCO-logo dat het wapen van Oostende weergeeft, boven de Belgische driekleur en met de golven van de Noordzee op de achtergrond. Ook de ledenplakkette van 2020 refereert naar een oude plakette, alweer een hedendaagse knipoog naar het verleden. Want dat is VCO: een club met een verleden en, vooral, een mooie toekomst.